Ons vertrek uit Stavanger

Als enige voeren we met zeilen Stavanger in. Voor velen het einde van een fantastische reis, maar voor ons nog maar een tussenstop. Wat een heerlijk gevoel dat wij nog niet de boot af hoefden. We hadden net een geweldige middag en nacht onder de Preikenstolen met zwemmen en een bbq gehad. In Stavanger was het een groot feest en er waren vele activiteiten. Vlak voordat we uit elkaar gingen, hadden we onze band nog even versterkt met het zingen van shantys, oude zeeliederen. Na drie dagen in de haven was het dan zover, we moesten van iedereen gedag zeggen. Van de 46 mensen gingen maar 4 mensen met ons mee door naar Harlingen. Het was zo raar. Je koppelt deze mensen en hun doen en laten aan het schip. Daarom was het ook echt even wennen om een paar uur later 40 nieuwe mensen op het schip te zien. Er waren opeens veel meer jongeren en dit zorgde voor een drukte in het deckhouse, die we nog niet eerder hadden beleefd. Door de slechte wind was de start helaas verlaat, maar hierdoor konden we nog een nachtje geankerd in een fjord doorbrengen. Hoe onze eerste etappe eindigde, zo startte onze nieuwe. Terwijl de rest uitgelegd kreeg waar de toiletten zaten, mochten wij de eerste zeilen al unfurlen. Nu waren wij degenen die ervaring hebben en de anderen kunnen helpen. Veel mensen hier aan boord hebben nog nooit op het schip gezeten of zelfs nog nooit gezeild op wat voor boot dan ook. Dit was de eerste zeildag goed te merken. Veel mensen waren zeeziek geworden en voor mij werd het een sport om de gele emmertjes te ontwijken. Gelukkig werd de zee snel rustiger en begon iedereen een voor een weer op te knappen. We hebben al de hele reis super mooi weer en dat brengt iedereen in een goede stemming. Overal op het dek wordt wat rond gescharreld of in de zon gelegen. Helaas is er niet zoveel wind en precies van de verkeerde kant. Hierdoor is de wedstrijd vervroegd gestopt. Door een geluk bij een ongeluk mochten we daarom we vandaag zwemmen. Terwijl de boot rustig midden op zee dobbert, spring je van de boegspriet. En als je een rondje om de boot zwemt, zie je niets anders dan zee. Om de zeilen wat beter te leren, hebben we vandaag ook en wedstrijdje gedaan in het hijsen van een zeil. Omdat wij alles natuurlijk al weten, mochten we wel helpen, maar hadden we geen tong. Dit zorgde voor erg grappige taferelen van gefrustreerde mensen die aan verkeerde touwen zaten te trekken. Op de boot zijn meer dan 200 pins aanwezig, dus zo gek is dat niet. Morgen komen we alweer aan in Harlingen. Super zonde, want van deze boot kan je geen genoeg krijgen. Wij zijn een maand weg, maar dit kon van mijn part nog 3 keer zo lang duren. Het is een onvergetelijke ervaring, die je zelf moet hebben beleefd om echt te weten hoe het is. Eindeloze kaartspelletjes, cake bakken om middernacht, met een kom soep de trap op wankelen en vooral eeuwig de oceaan op turen. Ook al lig ik straks weer in mijn eigen bed zonder iemand boven, onder of naast me. Ik ga alles hier heel erg missen.